மூன்று தீயொழுக்கங்கள்

 

மூன்று தீயொழுக்கங்கள்

இவ்வுலகில் பல்லாயிரக் கணக்கான ஆண்டுகளாகப் பரத்தையர் இருந்துவருகின்றனர். அதுபோல், பல்லாயிரக்கணக்கான ஆண்டுகளாக கள்ளுண்ணுதலும் சூதாடுவதும் வழக்கில் இருந்துவருகின்றன. இந்த மூன்று தீயொழுக்கங்களையும் முதன்முறையாகக் கண்டித்த பெருமைக்குரியவர் வள்ளுவர். அறத்துப்பாலில், பிறன்மனை விழைதல், அழுக்காறு, பிறர் பொருளை விரும்புதல், புறங்கூறுதல், பயனில சொல்லுதல், புலால் உண்ணுதல், திருடுதல், சினமுறுதல், இன்னா செய்தல், கொலை செய்தல் ஆகிய தீயொழுக்கங்களை முற்றிலும் விலக்க வேண்டும் என்று விளக்காமகவும் தெளிவாகவும் வள்ளுவர் கூறியுள்ளார். ஆனால், பரத்தையர் தொடர்பு, கள்ளுண்ணுதல் மற்றும் சூதாடுதல் ஆகிய மூன்று தீயொழுக்கங்களைப் பற்றி அறத்துப்பாலில் எதுவும் கூறாமல், அவற்றைப் பற்றிப் பொருட்பாலில் வள்ளுவர் கூறியுள்ளார். இதற்கு என்ன காரணம்? அறத்துப்பாலில் கூறப்பட்டுள்ள தீயொழுக்கங்களில் ஈடுபடுபவர்கள் தமக்கோ அல்லது பிறர்க்கோ கேடுவிளைவிக்கிறார்கள். பரத்தையர் தொடர்பு, கள்ளுண்ணுதல் மற்றும் சூதாடுதல் ஆகிய தீயொழுக்கங்களில் ஈடுபடுபவர்கள் தமக்கும், தங்கள் குடும்பத்தினர்க்கும் கேடு விளைவிப்பது மட்டுமல்லாமல், தங்கள் பொருளுக்கும் கேடு விளைவித்துக் கொள்வதால், பொருட்பாலில் இவற்றைப் பற்றி வள்ளுவர் கூறியிருப்பதாகத் தோன்றுகிறது. இந்தத் தீயொழுக்கங்களால் பொருளுக்குக் கேடு வருகிறது என்பதைக் குறிப்பதற்காக, விலைமகளிரும் கள்ளும் சூதும் ஆகிய மூன்றும் திருமகளால் விலக்கப்பட்டவர்களின் தொடர்புகளாகும் (குறள் – 920) என்று வள்ளுவர் கூறுகிறார்.

            இருமனப் பெண்டிரும் கள்ளும் கவறும்

திருநீக்கப் பட்டார் தொடர்பு.                                                        (குறள் – 920)

 

பரத்தையர் தொழில்

இவ்வுலகில் பரத்தையர் தொழில் நெடுங்காலமாக நடந்துவருவதால், அது ’உலகத்திலேயே பழமையான தொழில்’ என்று அழைக்கப்படுகிறது.  ஏறத்தாழ 4,400 ஆண்டுகளுக்கு முன்னதாகவே சுமேரியா நாட்டில் பரத்தையர்கள் இருந்தாக வரலாற்று ஆசிரியர்கள் கூறுகின்றனர்[1]. இரண்டாயிரம் ஆண்டுகளுக்குமுன் எழுதப்பட்ட தொல்காப்பியத்திலும் சங்க இலக்கியப் பாடல்களிலும் பரத்தையரைப் பற்றிய குறிப்புகள் காணப்படுகின்றன.

பூப்பின் புறப்பாடு ஈராறு  நாளும்

நீத்து அகன்று உறையார் என்மனார் புலவர்

பரத்தையிற் பிரிந்த காலை யான. 

(தொல்காப்பியம், பொருளதிகாரம் 185)

 

பரத்தை வாயில் நால்வர்க்கும் உரித்தே

நிலத்திரிபு இன்றி அஃது என்மனார் புலவர்.

(தொல்காப்பியம், பொருளதிகாரம் 220)

 

இந்த நூற்பாக்களிலிலிருந்து தொல்காப்பியர் காலத்துக்கு முன்பே தமிழ்நாட்டில் பரத்தையர் இருந்தனர் என்பது தெளிவாகத் தெரிகிறது.

 

சங்க இலக்கியத்தில் உள்ள 2436 பாடல்களில் 1857 பாடல்கள் (76 விழுக்காடு) அகத்திணையைச் சார்ந்தவை. அகத்திணைப் பாடல்களில் 263 பாடல்கள் (14 விழுக்காடு) மருதத்திணையைச் சார்ந்தவை. மருதத்திணைப் பாடல்களின் உரிப்பொருள் (மையக்கருத்து) ஊடல். ஊடல் என்பது தலைவன் தலைவி இடையே ஏற்படும் பிணக்குகள். பெரும்பாலான பிணக்குகளுக்குக் காரணம் தலைவனின் பரத்தையர் தொடர்பு. ஆகவே, தமிழ்நாட்டில் நீண்ட காலமாகவே பரத்தையர்கள் இருந்தார்கள் என்பதும், ஆணின் ஒழுக்கமின்மையைத் தமிழ்ச் சமுதாயம் கண்டிக்கவில்லை என்பதும் தெளிவு.

 

பரத்தையரின் இழிவைப் பற்றி வள்ளுவர்: அன்பின் காரணமாக ஒருவனை விரும்பாமல் அவனுடைய பொருளை மட்டுமே விரும்பும் ஆய்ந்தெடுத்த வளையல்களை அணிந்த விலைமகளிரின் இனிய சொற்கள் அவனுக்கு எப்பொழுதும் துன்பத்தையே கொடுக்கும் (குறள் – 911). தமக்குக் கிடைக்கக்கூடிய பயனை மட்டுமே அளந்து பார்த்து, அதற்கேற்ப இனிய பண்பான சொற்களைச் சொல்லும் பண்பற்ற, விலைமளிரால் பெறும் இன்பத்தை ஆராய்ந்து, அவர்களோடு பழகாமல் அவர்களைவிட்டு விலக வேண்டும் (குறள் – 912). பொருளையே விரும்பும் பொதுமகளிரின் பொய்யான தழுவுதல், இருட்டறையில், தொடர்பு இல்லாத ஒரு பிணத்தைத் தழுவினாற் போன்றது(குறள் – 913). இது போன்ற வழக்கம் பழங்காலத்தில் கேரளாவில் இருந்ததாகத் தெரிகிறது.

 

அன்பின் விழையார் பொருள்விழையும் ஆய்தொடியார்

இன்சொல் இழுக்குத் தரும்.                                                 (குறள் - 911)

பயன்தூக்கிப் பண்புரைக்கும் பண்பில் மகளிர்

நயன்தூக்கி நள்ளா விடல்.                                                 (குறள் – 912)

பொருட்பெண்டிர் பொய்ம்மை முயக்கம் இருட்டறையில்

ஏதில் பிணந்தழீஇ அற்று.                                                   (குறள் – 913)

 

பரத்தையரோடு தொட்ர்புகொள்பவரைப் பற்றி வள்ளுவர்: பரத்தையரோடு தொடர்புகொள்பவர்களைப் பற்றி வள்ளுவர் மூன்று குறட்பாக்களில் குறிப்பிடுகிறார். தம்மை விரும்புவர்களைக் கருத்திற்கொள்ளாமல், அவரால் கிடைக்கும் பிற நன்மைகளைக் கருத்திற்கொண்டு தழுவும் விலைமகளிரின் தோள்களை மனவுறுதி இல்லாதவர்கள் மட்டுமே விருபுவார்கள் (குறள் – 917). ஆராய்ந்து அறியும் அறிவில்லாதவர்கள், வஞ்சனை நிறைந்த விலைமகளிரைத் தழுவிக் கூடுதல் என்பது, தன் உடலழகால் ஆடவரை வருத்தும் அணங்கைத் (அணங்கு – வருத்திக் கொல்லும் தெய்வமகள்) தழுவுவதைப் போன்றது என்று சான்றோர் கூறுவர் (குறள் – 918). இன்னார், இனியார் என்று வேறுபாடு கருதாமல், பொருள்கொடுத்தோர் அனைவரையும் தழுவும் விலைமகளிரின் மெல்லிய தோள்கள், கீழ்மக்கள் புகுந்து அழுந்தும் நரகமாகும் (குறள் - 919),

நிறைநெஞ்சம் இல்லவர் தோய்வார் பிறநெஞ்சிற்

பேணிப் புணர்பவர் தோள்.                                                 (குறள் – 917)

ஆயும் அறிவினர் அல்லார்க்கு அணங்கென்ப

மாய மகளிர் முயக்கு.                                                           (குறள் – 918)

வரைவிலா மாணிழையார் மென்தோள் புரையிலாப்

பூரியர்கள் ஆழும் அளறு.                                                    (குறள் – 919)

 

பரத்தையரோடு தொடர்புகொள்ளாதவரைப் பற்றி வள்ளுவர்: அருளாகிய அரும்பொருளை ஆராயும் அறிவுடையவர்கள், செல்வப் பொருள் ஒன்றை மட்டுமே பொருளாகக் கருதும் விலைமகளிரின் இழிவான இன்பத்தை ஒருக்காலும் விரும்பமாட்டார்கள் (குறள் – 914). இயல்பாகப் பொருந்திய மதிநலத்துடன் சிறந்த கல்வி அறிவும் உடையவர்கள், பொருள்கொடுக்கும் அனைவருக்கும் தம் அழகைத் தரும் விலைமகளிரின் இழிவான இன்பத்தை ஒருபோதும் விரும்பமாட்டார்கள் (குறள் – 915). ஆடல், பாடல், அழகு போன்றவற்றால், தம்மைப் பெருமைப்படுத்திக்காட்டி, தமது இழிவான இன்பத்தை, விலைகொடுப்பார் அனைவருக்கும் தருகின்ற விலைமகளிரது தோள்களைப் புகழ்மிக்க உயர்ந்தோர் ஒருபோதும் விரும்பமாட்டார்கள் (குறள் – 916).

பொருட்பொருளார் புன்னலந் தோயார் அருட்பொருள்

ஆயும் அறிவி னவர்.                                                 (குறள் – 914)

பொதுநலத்தார் புன்னலம் தோயார் மதிநலத்தின்

மாண்ட அறிவி னவர்.                                                         (குறள் – 915)

தந்நலம் பாரிப்பார் தோயார் தகைசெருக்கிப்

புன்னலம் பாரிப்பார் தோள்.                                              (குறள் - 916)

 

பரத்தையர் தொழிலைப் பற்றி வள்ளுவர்:

பரத்தையரோடு தொடர்பு கொள்பவர்களை மனவுறுதி இல்லாதவர்கள், ஆராய்ந்து அறியும் அறிவில்லாதவர்கள், கீழ்மக்கள் என்று வள்ளுவர் கூறுகிறார். பரத்தையரிடம் இருந்து ஒருவன் பெறும் இன்பம் இழிவானது (புன்னலம்) என்றும் வள்ளுவர் கூறுகிறார். முதலில் புலால் உண்ணக்கூடாது என்ற கருத்து புத்த மதத்தில் நிலவியது. பிற்காலத்தில் புலால் உண்ணுவதற்காக தாம் விலங்குகளைக் கொல்லாமல், பிறரால் கொல்லப்பட்ட விலங்குகளின் தசைகளைத் தின்பதனால் தவறில்லை என்று புத்த மதத்தினர் தங்கள் கொள்கையை மாற்றிக்கொண்டார்கள். அதைக் கண்ட வள்ளுவர், “தின்பதற்காகப் புலாலை வாங்குவாரில்லையென்றால், விற்பதற்காக உயிர்களைக் கொன்று அவற்றின் தசைகளை விலைக்குக் கொடுப்பவர்கள் யாரும் இருக்கமாட்டார்கள் (குறள் -256).”, என்று புலால் மறுத்தல் என்ற அகிகாரத்தில் கூறுகிறார். அதுபோல், ஆண்கள் ஒழுக்கமுடையவர்களாக இருந்தால் – பரத்தையரை நாடிச் செல்லாவிட்டால் – பரத்தையராக எவரும் இருக்கமாட்டார்கள். ஆகவே, பெண்கள் பரத்தையராக இருப்பதற்குக் காரணம் ஆண்கள்தான். பரத்தையரோடு தொடர்பு கொள்பவர்கள் இழிந்தவர்கள் என்று கூறும் வள்ளுவர் ஆண்களின் ஒழுக்கமின்மைதான் பரத்தையர் தொழிலுக்குக் காரணம் என்று கூறிப் பரத்தையரோடு தொடர்புகொள்ளும் ஆண்களை வன்மையாகக் கண்டிக்காதது வியப்பாக உள்ளது. ஆனால், பரத்தையரோடு தொடர்புகொள்வதை முதன்முதலாகக் கண்டித்தவர் வள்ளுவர்தான் என்பது பாராட்டுதற்குரியது.

 

கள்ளுண்ணுதல்

உலகில் பல இடங்களில் மது அருந்துதல் பல்லாயிரக்கணக்கான ஆண்டுகளாக வழக்கில் இருந்துவருகிறது. புதிய கற்காலத்திலேயே (புதிய கற்காலம் – 10,000 B.C. – 1900 B.C.) மது அருந்தும் வழக்கம் இருந்ததாக வரலாற்று ஆசிரியர்கள் கூறுகின்றனர். உதாரணமாக, சீனாவில் ஹினான் மாநிலத்தில் புதிய கற்காலத்திலிருந்து கண்டெடுக்கப்பட்ட மண்பாத்திரங்களை ஆய்வு செய்தவர்கள், அவற்றில் பழங்களைப் புளிக்கவைத்து அவற்றிலிருந்து எடுக்கப்பட்ட மது இருந்ததற்கான அடையாளங்கள் இருந்ததாகக் கண்டுபிடித்துள்ளனர்[2].

 

தமிழ்நாட்டில், கள்குடிக்கும் வழக்கமும் வெளிநாட்டிலிருந்து இறக்குமதி செய்யப்பட்ட மதுகுடிக்கும் வழக்கமும் இருந்ததாகச் சங்க இலக்கியத்திலிருந்து தெரிகிறது. உதாரணமாக,

 

சிறியகட் பெறினே, எமக்கீயும் மன்னே;

பெரியகட் பெறினே

யாம்பாடத் தான்மகிழ்ந்து உண்ணும் மன்னே;

                                                (புறநனூறு, பாடல் – 236, ஒளவையார்)

 

என்று புறநானூற்றில் ஒளவையார் பாடுகிறார். அதாவது, “கள் கொஞ்சமாக இருந்தால், அதியமான் எங்களுக்குக் கொடுப்பான்; அதிகமாக இருந்தால், நாங்கள் பாடும் பாடல்களைக் கேட்டு மகிழ்ந்து, அதியமானும் எங்களோடு சேர்ந்து குடிப்பான்” என்று ஒளவையார் பாடுகிறார். மேலும், புறநானூற்றில் ‘உண்டாட்டு’ என்று ஒரு துறை உள்ளது. அந்தத் துறையைச் சார்ந்த பாடல்கள் அனைத்தும் வீரர்கள் கள்ளுண்டு களிப்பதைப் பற்றிய பாடல்களாகும். மற்றொரு பாடலில், வெளிநாட்டிலிருந்து இறக்குமதி செய்யப்பட்ட மதுவைப் பற்றிக் கூறப்பட்டிருக்கிறது.

யவனர், நன்கலம் தந்த தண்கமழ் தேறல்

பொன்செய் புனை கலத்து ஏந்தி நாளும்

ஒண்தொடி மகளிர் மடுப்ப மகிழ்சிறந்து                     

ஆங்கினிது ஒழுகுமதி!

                   (புறநானூறு, பாடல் 56, மதுரைக் கணக்காயனார் மகனார் நக்கீரனார்)

அதாவது, “யவனர் நல்ல கலங்களில் (மரக்கலங்களில்) கொண்டுவந்த, குளிர்ந்த மணமுள்ள மதுவைப் பொன்னால் செய்யப்பட்ட அழகிய கிண்ணங்களில் ஏந்திவந்து, ஒளிபொருந்திய வளையல் அணிந்த மகளிர் உனக்கு நாள்தோறும் கொடுக்க, அதைக் குடித்து, மகிழ்ச்சியோடு சிறப்பாக இனிது வாழ்வாயாக!” என்று பாண்டியன் இலவந்திகைப் பள்ளித் துஞ்சிய நன்மாறனை மதுரைக் கணக்காயனார் மகனார் நக்கீரனார் வாழ்த்துகிறார்.

ஆகவே, சங்க காலத் தமிழர்களிடையே போதை தரும் கள், மது போன்றவற்றைக் குடிக்கும் வழக்கம் இருந்தது என்பது தெளிவாகத் தெரிகிறது. இந்த வழக்கம் இன்றும் உள்ளது என்பதற்கு, தமிழ்நாட்டில் உள்ள நூற்றுக் கணக்கான டாஸ்மாக் (TASMAC -Tamil Nadu State Marketing Corporation) கடைகள் சான்றாக உள்ளன.

கள்ளுண்ணாமையைப் பற்றி வள்ளுவர்

எப்பொழுதும் கள்ளின்மேல் விருப்பம்கொண்டு வாழ்பவர்கள் பகைவர்களால் அஞ்சப்படமாட்டார்கள்; அதுமட்டுமல்லாமல் அவர்கள் தம்முடைய புகழையும் இழப்பார்கள் (குறள் – 921). கள் குடிக்காதீர்கள்! சான்றோரால் மதிக்கப்படுவதை விரும்பாதவர்கள் வேண்டுமானால் கள் குடியுங்கள் (குறள் – 922)! என்ன குற்றம் செய்தாலும் பொறுத்துக்கொள்ளும் தாய் முன்னிலையில் கள்ளுண்டு களித்தல் விரும்பத்தகாத தீய செயலாகும்; அவ்வாறாயின், சான்றோர் முகத்தின் முன்னே கள்ளுண்டு களித்தல் எத்தகைய தீய செயல் என்பதை எண்ணிப் பார்க்க வேண்டாமா (குறள் – 923)? கள்ளுண்ணுதல் என்னும் பழித்தற்குரிய பெருங்குற்றத்தைச் செய்தவர்க்கு, நாணம் என்று சொல்லப்படும் நல்ல பெண்ணானவள் தன் முகத்தைக் காட்டாது புறமுதுகுகாட்டி ஓடி விடுவாள் (அதாவது, கள்குடித்தல், வெட்கப்பட வேண்டிய செயல்) (குறள் – 924). ஒருவன் பொருள் கொடுத்துக் கள்ளை வாங்கிக் குடித்து, மெய்ம்மறதியைக் கைம்மாறாகப் பெற்றுக்கொள்ளுதல் என்பது, அவன் என்ன செய்கிறான் என்பதை அறியாதவன் என்பதைக் குறிக்கிறது (குறள் – 925). உறங்குபவர் செத்தவரைப் போன்றவர்தான். அதுபோல், கள் உண்பவரும் நஞ்சை உண்பவர்தான் (குறள் – 926). கள்ளைப் பிறர் அறியாமல் மறைவாகக் குடித்து அதனால் அறிவு மயங்கிக் கண்சோர்பவர்களைப் பார்த்து உள்ளூர் மக்கள் சிரித்து இகழ்வார்கள் (குறள் – 927). கள் குடிப்பவர்கள் கள்ளைக் குடித்தறியேன் என்று சொல்வதைக் கைவிடுக; ஏனென்றால், கள்ளைக் குடித்தவுடனேயே, மனத்தில் மறைத்து வைத்திருந்ததெல்லாம் வெளிப்பட்டுவிடும் (குறள் -928). கள்ளுண்டு களிப்பவனிடம், “அது நல்லதன்று” என்று சொல்லி அவனைத் திருத்துவது, நீருள் மூழ்கியவனைத் தீப்பந்தம் கொண்டு தேடுவதைப் போன்றது (குறள் – 929). வழக்கமாகக் கள்குடிப்பவன், குடிக்காமல் இருக்கும்பொழுது, கள்ளுண்ட மயக்கத்தில் இருக்கும் ஒருவனைக் கண்டால், தானும் இப்படித்தான் மயங்கிக் கிடந்தோமா என்று எண்ண மாட்டானோ (குறள் – 930)!

 

உட்கப் படாஅர் ஒளியிழப்பர் எஞ்ஞான்றும்

கட்காதல் கொண்டொழுகு வார்.                                       (குறள் – 921)

உண்ணற்க கள்ளை உணில்உண்க சான்றோரான்

எண்ணப் படவேண்டா தார்.                                              (குறள் – 922)

ஈன்றாள் முகத்தேயும் இன்னாதால் என்மற்றுச்

சான்றோர் முகத்துக் களி.                                                   (குறள் – 923)

நாண்என்னும் நல்லாள் புறங்கொடுக்கும் கள்ளென்னும்

பேணாப் பெருங்குற்றத் தார்க்கு.                                       (குறள் – 924)

கையறி யாமை உடைத்தே பொருள்கொடுத்து

மெய்யறி யாமை கொளல்.                                                 (குறள் – 925)

துஞ்சினார் செத்தாரின் வேறல்லர் எஞ்ஞான்றும்

நஞ்சுண்பார் கள்ளுண் பவர்.                                              (குறள் – 926)

உள்ளொற்றி உள்ளூர் நகப்படுவர் எஞ்ஞான்றும்

கள்ளொற்றிக் கண்சாய் பவர்.                                            (குறள் – 927)

களித்தறியேன் என்பது கைவிடுக நெஞ்சத்து

ஒளித்ததூஉம் ஆங்கே மிகும்.                                             (குறள் – 928)

களித்தானைக் காரணம் காட்டுதல் கீழ்நீர்க்

குளித்தானைத் தீத்துரீஇ அற்று.                                (குறள் – 929)

கள்ளுண்ணாப் போழ்திற் களித்தானைக் காணுங்கால்

உள்ளான்கொல் உண்டதன் சோர்வு.                               (குறள் – 930)

 

கள் குடிப்பதனால் வரும் கேடுகளைப் பற்றியும், கள் குடிப்பவர்களை மற்றவர்கள் மதிக்கமாட்டார்கள் என்பதைப் பற்றியும் இந்தக் குறட்பாக்களில் வள்ளுவர் விரிவாகக் கூறுகிறார். ஆனால், அவர் கள் குடிப்பதைத் தீவிரமாகக் கண்டிப்பதாகத் தெரியவில்லை. கள்குடிப்பவனுக்கு எவ்வளவு அறிவுரைகள் சொன்னாலும் அவனைத் திருத்த முடியாது என்பதை உணர்ந்து, கள்குடிப்பவனைத் திருத்த முயலாமல், கள்குடிக்காமல் இருப்பவர்களைத் தொடர்ந்து கள்குடிக்காமல் இருப்பதற்கு அறிவுரை கூறுகிறார் என்று தோன்றுகிறது.

 

பல நாடுகளில், மதுவிலக்குச் சட்டங்களைச் செயல்படுத்த முடியாமல், அந்நாட்டு அரசுகள் அச்சட்டங்களைக் கைவிட்டுவிட்டன. உதாரணமாக, அமெரிக்காவில், 1919 – ஆம் ஆண்டு மதுவிலக்குச் சட்டம் கொண்டுவரப்பட்டது. அச்சட்டத்தின் காரணமாக, பலரும், திருட்டுத்தனமாக மதுவைத் தயாரித்து விற்பனை செய்ய ஆரம்பித்தார்கள். மதுவிலக்குச் சட்டத்தை அமெரிக்க அரசு 1930 – ஆம் ஆண்டு கைவிட்டது. இந்தியாவில், சில மாநிலங்களில் மதுவிலக்குச் சட்டம் பின்பற்றப்படுகிறது. தமிழ்நாட்டில், தமிழ்நாட்டு அரசு மதுவை விற்பனை செய்து இலாபம் சம்பாதிக்கிறது. இஸ்லாம் மதம் மது அருந்துவதைக் கண்டித்தாலும், சில இஸ்லாமிய நாடுகளில் மட்டுமே மதுவிலக்கு தீவிரமாகப் பின்பற்றப்படுகிறது. ஆகவே, மக்கள் மது அருந்துவதைச் சட்டத்தாலோ அல்லது மதத்தாலோ தடுக்க முடியாது. ”மது அருந்துவது உடலுக்குக் கேடு விளைவிக்கும்” என்று தமிழ்த் திரைப்படங்களில்  அறிவித்துகொண்டே, மது குடிக்கும் காட்சிகள் நடைபெறுவதைப் பார்த்தால், மதுவிலக்கு என்பது தனிமனிதனின் மனவுறுதியால்தான் நடைபெறுமே தவிர சட்டங்களாலும் அறிவிப்புக்களாலும் செயல்படுத்த முடியாது என்று தோன்றுகிறது.

 

சூதாட்டம்

               சூதாட்டம் என்பது பணம் அல்லது பொருட்களை வெல்வதற்கான நோக்கத்துடன் பணம் அல்லது பொருட்களைப் பணையமாக வைத்து விளையாடும் ஒரு விளையாட்டு. இந்த விளையாட்டில் வெற்றி பெற முடியும் என்று உறுதியாகக் கூற முடியாது. சூதாட்டத்தில் ஈடுபடுபவர்களில் பெரும்பாலானவர்கள் தங்கள் பணையத்தை இழந்து தோல்வியைத் தழுவுவது உறுதி. குடிப்பழக்கதைப்போல் சூதாட்டத்தில் ஈடுபடுபவர்களும் அந்தப் பழக்கத்திற்கு அடிமையாகி, அதிலிருந்து மீளமுடியாமல், தங்கள் செல்வத்தை இழக்கிறார்கள். ஆனால், பல நூற்றாண்டுகளாகவே, சூதாட்டமும், குடிப்பழக்கம் விபச்சாரம் ஆகிய தீய ஒழுக்கங்களைப்போல் நடைமுறையில் உள்ளது. சூதாட்டத்தில் ஈடுபட்டு, தர்மர் தன் நாட்டையும் மனைவியையும் இழந்தார் என்பதை மகாபாரதத்தில் காண்கிறோம். நளபுராணத்தில், நளனும் சூதாட்டத்தில் தன் நாட்டை இழந்ததாகக் கூறப்படுகிறது. ஆனால், தமிழ்நாட்டில், சூதாட்டம் அதிகமாக இருந்ததற்குச் சான்றுகள் இல்லை.

 

 

சூதாட்டத்தைப் பற்றி வள்ளுவர்

               ஒருவன் சூதில் வெற்றியே பெற்றாலும் சூதாடுதலை விரும்பக் கூடாது. ஏனெனில், அந்த வெற்றி, இரையினால் மறைக்கப்பட்டிருக்கும் தூண்டிலின் இரும்பைப் போன்றது. தூண்டிலில் உள்ள இரையை விழுங்கப்போய் மீன் தூண்டிலில் அகப்பட்டுக்கொள்வதுபோல், சூதாட்டத்தில் கிடைத்த வெற்றியைப்போல் மேன்மேலும் வெற்றி கிடைக்கும் என்று எண்ணி, தொடர்ந்து சூதாடினால், உள்ளதனைத்தையும் இழக்க நேரிடும் (குறள் – 931). முதலில் ஒரு பொருளை வென்று, தொடர்ந்து சூதாடியதால் நூறுபொருள்களை இழப்பவர்களுக்கு, நன்மை பயக்கும் நல்வாழ்வு உண்டோ (குறள் – 932)! உருள்கின்ற பகடைக்காயை ஓயாது விரும்பி ஒருவன் சூதாடினால், அவனுடைய செல்வம் அவனை விட்டு அகன்று போய்விடும் (குறள் – 933). துன்பங்கள் பலவற்றையும் உண்டாக்கி, முன்பிருந்த சிறப்புக்களையும் அழிக்கும் சூதினைப்போல், ஒருவருக்கு வறுமையைத் தரவல்லது வேறொன்றில்லை (குறள் – 934). சூதாடும் கருவி, ஆடும் களம், சூதாடுவதற்குரிய திறமை ஆகியவற்றைப் பற்றி பெருமை பாராட்டிச் சூதாடியவர்கள் தம்முடைய செல்வம் அனைத்தையும் இழந்துவிடுவார்கள் (குறள் – 935). சூதென்னும் மூதேவியால் சூழப்பட்டவர்கள், வயிறார உணவு உண்ணமாட்டார்கள்; துன்பத்தில் பெரிதும் உழல்வர் (குறள் – 936). ஒருவன் எல்லாப் பொழுதையும் சூதாடும் களத்தில் செலவழித்தால், தொன்றுதொட்டு வந்த அவனுடைய செல்வத்தையும், அவனுடைய நற்பண்புகளையும் இழந்துவிடுவான் (குறள் – 937). சூதாடுவது, ஒருவனுடைய பொருளை அழிக்கும்; அவனைப் பொய்யையும் மேற்கொள்ளச் செய்யும்; அவனது மனத்தில் உள்ள அருளையும் கெடுக்கும்; அவனைத் துன்பத்தில் உழலச் செய்யும் (குறள் – 938). ஒருவன் சூதாடுவதை விரும்பி, அதில் பெரிதும் ஈடுபட்டால், உடை, பொருள், உணவு, புகழ், கல்வி, ஆகிய ஐந்தும் அவனிடம் வந்துசேராமல் போய்விடும் (குறள் – 939). ஒருவன் சூதாடிப் பொருளை இழக்கும்போதெல்லாம், அந்தப் பொருளின்மீது மேலும் விருப்பம்கொண்டு தொடர்ந்து சூதாடுவது, உயிர் துன்பத்தை உடம்பின் வழியாக அனுபவிக்கும்போதெல்லாம், அவ்வுடம்பின்மீது, மேலும் மேலும் விருப்பம் கொள்வது போல்வதாகும் (குறள் – 940).

 

வேண்டற்க வென்றிடினும் சூதினை வென்றதூஉம்

தூண்டிற்பொன் மீன்விழுங்கி அற்று.                               (குறள் – 931)

ஒன்றெய்தி நூறிழக்கும் சூதர்க்கும் உண்டாங்கொல்

நன்றெய்தி வாழ்வதோர் ஆறு.                                           (குறள் – 932)

உருளாயம் ஓவாது கூறின் பொருளாயம்

போஒய்ப் புறமே படும்.                                                       (குறள் – 933)

சிறுமை பலசெய்து சீரழிக்கும் சூதின்

வறுமை தருவதொன்று இல்.                                             (குறள் – 934)

கவறும் கழகமும் கையும் தருக்கி

இவறியார் இல்லாகி யார்.                                                  (குறள் – 935)

அகடாரார் அல்லல் உழப்பர்சூ தென்னும்

முகடியான் மூடப்பட் டார்.                                                 (குறள் – 936)

பழகிய செல்வமும் பண்பும் கெடுக்கும்

கழகத்துக் காலை புகின்.                                                     (குறள் – 937)

பொருள் கெடுத்துப் பொய்மேற் கொளீஇ அருள்கெடுத்து

அல்லல் உழப்பிக்கும் சூது.                                                 (குறள் – 938)

உடைசெல்வம் ஊண்ஒளி கல்விஎன்று ஐந்தும்

அடையாவாம் ஆயங் கொளின்.                                        (குறள் – 939)

இழத்தொறூஉம் காதலிக்கும் சூதேபோல் துன்பம்

உழத்தொறூஉம் காதற்று உயிர்.                                      (குறள் – 940)

 

அமெரிக்காவிலும்[3] கனடாவிலும்[4] பணக்காரர்களைவிட ஏழைகள்தான் சூதாட்டத்தில் அதிகமாக ஈடுபடுபவதாக ஆய்வாளர்கள் கூறுகின்றனர். இந்தியாவில் சூதாட்டத்திற்கு எதிராகக் கடுமையான சட்டங்கள் உள்ளன. இந்தியாவில், கோவா (Goa), சிக்கிம் (Sikkim), டாமன் (Daman) ஆகிய மூன்று இடங்களில் மட்டுமே சட்டத்திற்கு உட்பட்ட சூதாட்டங்கள் (Casino Gambling) நடைபெறுகின்றன. மற்ற இடங்களில், மறைமுகமாகச் சூதாட்டங்கள் நடைபெறலாம். அவற்றைப் பற்றி நம்பகமான செய்திகள் கிடைப்பது அரிது. வறுமையில் இருப்பவர்கள் தங்கள் வறுமையில் இருந்து தங்களைக் காப்பாற்றிக்கொள்வதற்குச் சூதாட்டத்தை ஒரு குறுக்குவழியாகக் கருதுவது இயற்கை.

முடிவுரை

பரத்தையரோடு தொடர்புகொள்ளுதல், கள்ளுண்ணுதல், சூதாடுதல் ஆகிய தீயொழுக்கங்கள் மக்களிடையே நீண்ட காலமாகவே இருந்துவருகின்றன. இந்த மூன்று தீயொழுக்கங்களால் ஒருவனுடைய பொருளுக்குக் கேடுவருவதால் இவற்றைப் பற்றி வள்ளுவர் பொருட்பாலில் குறிப்பிடுகிறார் என்று தோன்றுகிறது. பரத்தையரின் இனிய சொற்கள் அவர்களோடு தொடர்புகொள்பவர்களுக்கு எப்பொழுதும் துன்பத்தையே கொடுக்கும் என்றும், அவர்களைவிட்டு விலக வேண்டும் என்றும் வள்ளுவர் கூறுகிறார். பரத்தையரோடு தொடர்புகொள்பவர்கள் மனவுறுதியும் அறிவும் இல்லாதவர்கள் என்பதும், சான்றோர்களும் புகழுக்குரியவர்களும் பரத்தையரோடு தொடர்புகொள்ளமாட்டார்கள் என்பதும் வள்ளுவரின் கருத்து. கள்ளுண்ணுதல் பழித்தற்குரிய, வெட்கப்பட வேண்டிய செயல் என்றும், கள்குடிப்பவர்கள் தங்கள் நிலையை அறியாதவர்கள் என்றும் வள்ளுவர் கூறுகிறார். சூதாடுபவர்கள் தங்கள் செல்வத்தை இழந்து துன்பத்தில் உழல்வார்கள் என்ற கருத்தும் குறளில் காணப்படுகிறது. பல வகையான துன்பங்கள் வருவதால் பரத்தையர் தொடர்பு, கள்ளுண்ணுதல் மற்றும் சூதாடுதல் ஆகிய மூன்றும் கண்டிப்பாகத் தவிர்க்கப்பட தீயொழுக்கங்கள் என்பதுதான் வள்ளுவத்தில் நாம் காணும் அறிவுரை.

 துணைநூல்கள்

Prabhakaran, Dr. R. The Ageless Wisdom (As embodied in Thirukkural). Emerald Publishers, Chennai தமிழண்ணல். திருவள்ளுவர் அருளிய திருக்குறள். மீனாட்சி புத்தக நிலையம், மதுரை

தேவநேயப் பாவாணர், ஞா..  திருக்குறள் – தமிழ் மரபுரை. ஸ்ரீ இந்து பப்ளிகேஷன்ஸ்,சென்னை,

பிரபாகரன், முனைவர் இர. புறநானூறு (மூலமும் எளிய உரையும்) பகுதி – 1, காவ்யா பதிப்பகம், சென்னை.

_________________. புறநானூறு (மூலமும் எளிய உரையும்) பகுதி – 2. காவ்யா பதிப்பகம், சென்னை.

---

[1]. https://en.wikipedia.org/wiki/History_of_prostitution#:~:text=These%20shrines%20and%20temples%20were,of%20prostitution%20as%20an%20occupation.

[2] . McGovern, Patrick E.; Zhang, Juzhong; Tang, Jigen; Zhang, Zhiqing; Hall, Gretchen R.; Moreau,

Robert A.; Nuñez,, Alberto; Butrym, Eric D.; Richards, Michael P.; Wang, Chen-shan; Cheng, Guangsheng; Zhao, Zhijun; Wang, Changsui (21 December 2004). "Fermented beverages of pre- and proto-historic China". Proceedings of the National Academy of Sciences of the United States of America. 101 (51): 17593–17598. PMC 539767  . PMID 15590771. doi:10.1073/pnas.0407921102.

 

[3]. http://www.buffalo.edu/news/releases/2014/01/001.html#:~:text=Related%20Assets%3A&text=Based%20on%20representative%20telephone%20interviews,with%20the%20lowest%20poverty%20levels.

[4]. https://learn.problemgambling.ca/PDF%20library/GREO_5.pdf